δή

δή (in synizesis O. 13.99 coni.)

1 emphasising

a adv.

λαὸν θαμὰ δὴ καὶ Ὀλυμπιάδων φύλλοις ἐλαιᾶν χρυσέοις μιχθέντα N. 1.17

mostly preceding adv.,

δὴ τότ' ἐς γαῖαν πορεύειν O. 3.25

ἀλλ' ἁ Κοιογενὴς ὁπότ ἐπέβα νιν, δὴ τότε τέσσαρες ἀπώρουσαν κίονες fr. 33d. 5.

ἦν γε μὰν ἐπικῴμιος ὕμνος δὴ πάλαι, καὶ πρὶν γενέσθαι τὰν Ἀδράστου τάν τε Καδμείων ἔριν N. 8.51

ἐπεὶ περικτίονας ἐνίκασε δή ποτε καὶ κεῖνος I. 8.64

, cf. O. 9.9

b adj.

δυσπαλὲς δὴ γίνεται P. 4.273

]εων ἐλθὲ φίλαν δὴ πόλεα[ Δ. 3. . εὐθεῖα δὴ κέλευθος ἀρετὰν ἑλεῖν fr. 108a. 3. esp. following numbers, ἑξηκοντάκι δὴ ἀμφοτέρωθεν (Hermann: δ' ἀμφοτ. codd.: ἑξηκοντάκις ἀμφοτ. Mommsen) O. 13.99

τρὶς δὴ P. 9.91

δὶς δὴ δυοῖν N. 8.48

πολλὰ δὴ πολλαῖσιν O. 6.79

c interrogative, direct and indirect. τίς δὴ ποταίνιον ἔλαχε στέφανον; O. 10.60

αἰδέομαι μέγα εἰπειν, πῶς δὴ λίπον εὐκλέα νᾶσον N. 5.15

“πάτερ Κρονίων, τίς δὴ λύσις ἔσσεται πενθέων;” N. 10.76 ὅστις δὴ τρόπος ἐξεκύλισέ νιν fr. 7.

d relative-demonstrative

ὁ. Ὀρέστα· τὸν δὴ ἐκ δόλου τροφὸς ἄνελε P. 11.17

(ἀκρωτήριον Ἄλιδος）

· τὸ δή ποτε Λυδὸς ἥρως Πέλοψ ἐξάρατο O. 9.9

(γαῖαν),

τὰν δὴ καλέοισιν Ὀλυμπίου Διὸς ἄλσος I. 2.27

2 where emphasis implies an abrupt but logical progression of thought. ἵσταμαι δὴ ποσσὶ κούφοις, ἀμπνέων τε πρίν τι φάμεν (ἐπιλαμβάνεται ἐαυτοῦ ὁ Πίνδαρος. Σ.) N. 8.19 θερμὰ δὴ τέγγων δάκρυα στοναχαῖς (Er. Schmid: δὲ codd.) N. 10.75

3 combined with other particles. δὲ δή: εἰ δὲ δή τιν' ἄνδρα θνατὸν Ὀλύμπου σκοποὶ ἐτίμασαν, ἦν Τάνταλος οὗτος if indeed, in fact O. 1.54 ἦ δή: ἦ μάλα δὴ μετὰ καὶ νῦν strong affirmation P. 4.64